تب عسل

توجه کرده‌اید فروش عسل در سطح شهر چقدر زیاد شده است. شرکت‌های بزرگ تولید لبنیات عسل تولید می‌کنند، در کنار خیابان دستفروش‌ها شیشه‌های عسل را روی هم چیده و به نمایش گذاشته‌اند و در این جا و آن جا فروشگاه‌های تخصصی عسل افتتاح شده است. افزایشِ عرضه، نشانه‌ی افزایشِ تقاضاست. تقاضای عسل در طبقه متوسط شهری بالا رفته است. این موضوع از چشمان تیزبین دوست مخالف‌خوانم دور نمانده است. دلیل این افزایش تقاضا چیست؟

می‌گوید: معلوم است. تبلیغات مجلات به اصطلاح علمی و پزشکی است که تعدادشان روزبه‌روز بیشتر می‌شود. خودم چند روز پیش هشت مجله پزشکی و بهداشتی و از این قبیل را روی دکه روزنامه‌فروشی شمردم. این‌ها سال‌هاست که دست کم هر دو سه شماره یک بار درباره مزایای عسل برای سلامتی قلمفرسایی می‌کنند. به این‌ها اضافه کنید برنامه‌هایی را که از تلویزیون و رادیو پخش می‌شود و توصیه‌های ده‌ها سایت اینترنتی را به مصرف عسل. منبع همه این‌ها هم مجلات و سایت‌های عامه‌پسند خارجی است. مطالب فارسی تقریباً همه ترجمه‌ی مطالب آن‌ها هستند. حالا تهش چه منافعی وجود دارد، خدا می‌داند.

باز خدا را شکر که قبول دارد این یکی را نمی‌داند.

می‌گویم حالا چه اهمیتی دارد که منبع این مطالب کجاست؟ چیزهایی درباره مزایای عسل می‌گویند درست هست یا نه؟

می‌گوید معلوم نیست. مهم قدرت مطبوعات شبه‌علمی در شکل دادن به مصرف مردم است، آن هم نه فقط مردم یک کشور که مردم کل جهان. هیچکس بعد از خواندن مقاله‌های این مجله‌ها و سایت‌ها درباره عسل سراغ متخصصان امر نمی‌رود که بداند چقدر این حرف‌ها دقیق و درست است.

این یکی البته حقیقت است. طبیعتاً کسی دنبال صحت و سقم مطالبی که درباره عسل نوشته می‌شود نمی‌رود. عکس‌هایی از شیشه‌های پر از عسل با رنگ زرد دلربا یا عسلی که از قاشق به روی نان تست می‌ریزد، در جذابیت این مطالب نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. تازه مشکل تشخیص عسل طبیعی از عسل کارخانه‌ای هم هست؛ مشکل تشخیص عسلی که زنبورهایش از شکر تغذیه کرده‌اند و آن‌ها که از گرده گل تغذیه کرده‌اند. آیا بودن موم داخل عسل به معنای طبیعی بودن آن است؟ همین پریروزها دیدم قصابی سر کوچه‌مان هم چند ظرف پلاستیکی عسل گوشه دکانش گذاشته، بدون هیچ برچسبی، هیچ نامی و هیچ گواهی اداره بهداشتی. روی مقوای کوچکی که کنار عسل‌ها گذاشته شده بود نوشته بودند: عسل کوهی، ۵۰ هزار تومان. اندازه شیشه‌ها تقریباً همان بود که در بقالی‌ها به ۲۰ هزار تومان می‌فروشند. از فروشنده پرسیدم دلیل گرانی‌ این عسل‌ها چیه؟ گفت دلیلش اینه که اصل است. یعنی چی اصل است؟ یعنی طبیعی است. و تو می‌مانی که چطور اعتماد کنی به این حرف‌ها.

دوستم که انگار نگران شده که شاید قدری تند رفته باشد، اضافه می‌کند: البته سوء تفاهم نشود. من نمی‌گویم عسل بده. اتفاقاً خودم عسل‌خورم. فقط در حیرتم از قدرت این رسانه‌های عامه‌پسند که حتی می‌توانند تعیین کنند که چی بخوریم و چی نخوریم.

می‌گویم وقتی خودت عسل می‌خوری، پس دیگر حرف حسابت چیه؟

می‌گوید من مزه عسل را دوست دارم. اما می‌دانم خیلی‌ها از مزه عسل خوش‌شان نمی‌آید، فقط برای خاصیت‌هاش می‌خورند. من بحثم با این‌هاست.

خاطرات دور از دوران جوانی به سرم هجوم می‌آورند. یاد سفری می‌افتم که با جمع دوستان برای کوهنوردی به سهند و سبلان رفته بودیم. همین دوستم هم باهامان بود. یادم می‌آید عسل محلی گرفتیم برای صبحانه و هر کاری کردیم آقا لب نزد. می‌گفت از بچگی عسل دوست نداشته است. بهش یادآوری می‌کنم.

می‌خندد. می‌گوید عجب حافظه‌ای داری! و اعتراف می‌کند تا همین چندسال پیش هم عسل نمی‌خورد. اما این نقطه ضعف را هم تبدیل می‌کند به سند تازه‌ای علیه مطبوعات شبه‌علمی. می‌گوید این‌ها ذائقه‌ی آدم را عوض می‌کنند.

بعد تلفن همراهش را در می‌آورد و سایتی را باز می‌کند و برایم می‌خواند:

. . . با استفاده از عسل به صورت موضعی می توان زخم های دیابتی را درمان کرد.سلول های مرده پوست را از بین می برد و باعث نرمی آن می شود، خط های ایجاد شده روی صورت را کاهش می دهد و خشکی آرنج و پاشنه پا را برطرف می کند. نرم کننده حاوی عسل، از ایجاد موخوره جلوگیری می کند و باعث براقی مو می شود. روند سوخت و ساز را تسریع می بخشد و باعث کاهش وزن می شود. مصرف آن با سیر خام، ویروس و عفونت های باکتریایی را از بین می برد.تقویت کننده بینایی و تسکین دهنده گلودرد است و به نوعی شربت سینه محسوب می شود. انرژی زاست، خستگی مفرط را برطرف می کند، میزان هوشیاری ذهن را افزایش می دهد؛ تقویت کننده سیستم ایمنی بدن است، . . .  آنزیم های طبیعی موجود در آن، روند هضم غذا را بهبود می بخشد. مصرف ناشتا یک لیوان آب ولرم با عسل و آب لیمو، بدن را پاک سازی می کند. خاصیت ضد قارچی دارد. با جویدن موم آن، علایم تب یونجه بهبود می یابد. تشنگی و علایم گرمازدگی را برطرف و سکسکه را متوقف می کند. خاصیت ملین دارد. مخلوط آن با فلفل سیاه و زنجبیل آسم را تسکین می دهد. . . .

می‌گوید حالا ادامه دارد. و بعد رو به من می‌کند و جدی می‌گوید: هر کی این خواص را بخونه عسل که سهله، از طعم هرچی بگی خوشش می‌آد.