برچسب: شعر

این که می‌بینید، بهار نیست خون گرم است و نیشِ سپید.

جشن آشتی‌کنانِ لب‌ها و فواره‌ها را انتظار می‌کشم شب آشتی‌کنانِ آوازهای روحانی و صدای وزش باد را در شاخساران. نسیمی را انتظار می‌کشم که بر گیسوان مخملی مِه دست نوازش بکشد تا پوستم مور مور و تنم از لذّت گرم شود. من نه حاجتی به نجات دارم، نه نیازی به گریختن از این شهر نفرین شده

روز عزایم. روز تعطیل. کرکره‌هایم پایین خیابان‌هایم خلوت. روز عزا هستم. همه پیامبران هم امروز به صلیب کشیده شده‌اند و هم امروز

وقتی فکر می‌کنم که خورشید می‌توانست نه کُرَوی که چهارگوش باشد و درازگوش می‌توانست بال داشته باشد و پرواز کند