وقتی سر نمایش آنتیگونه سوفوکل، همان اوائل نمایش، دو گربه از جایی میان تیرهای فلزی بالای سر بازیگرها روی صحنه پریدند و اجرای نمایش را به هم ریختند، کسی فکر نمی‌کرد این حادثه آغاز بحرانی باشد که تمام شهر را فرا خواهد گرفت. وقتی دو گربه انگار از غیب پریدند درست وسط آنتیگونه و خواهرش، دخترهایی که نقش آنها را بازی می‌کردند دیالوگ‌های‌شان را نیمه‌کاره رها کردند، جیغ کشیدند و سراسیمه از صحنه بیرون دویدند. […]
نویسنده: robertsafarian
چرا کتاب می خوانم؟
نمایشگاه کتاب است و بحث کتاب داغ و بار دیگر هرکس می‌تواند از خود بپرسد برای چه کتاب می‌خواند. من می‌توانم سال‌ها در یک اتاق بنشینم و کتاب بخوانم. کتاب خواندن طبیعی‌ترین کاری است که از من برمی‌آید. برای من کتاب خواندن بیش از سفر و گشت و گذار در طبیعت، دریچه‌ای است به دنیاهای دور و ناشناخته. داستانی از چخوف می‌خوانی و می‌توانی سرزمینی دور و غریب مانند روسیه سده نوزدهم را از […]
گفته‌هایی درباره بازیگری
هنر دراماتیک، چنان که امروز مورد سوء‌استفاده قرار گرفته، دیگر به هیچ عنوان هنر پالاینده‌ای نیست؛ بلکه صرفاً نوعی استمناء عاطفی است . . . دشوار بتوان بازیگری یافت که که شخصیتش تحت تأثیر اشتغال به حرفه‌اش به بدی نگراییده باشد. نمی‌شود کسی خودنمایی به عادت او بدل شده باشد، از شخصیتش برای اعمال نوعی قدرت هیپنوتیک بر دیگران بهره‌کشی کرده باشد، بدون اینکه خود از این فرایند هیچ تأثیر پذیرفته باشد. آلدوس هاکسلی (۱۸۹۴-۱۹۶۳)، […]
نارنجی پوش: فیلمی از داریوش مهرجویی؟
نه، این فیلمی از داریوش مهرجویی نیست. نارنجی‌پوش نمی‌تواند کار فیلمسازی باشد که بدبینی فلسفی‌اش را در پستچی و پری و هامون، کمال وسواس‌آمیزش در فُرم بصری را در لیلا و سارا ، دغدغه‌های اجتماعی‌اش را در دایره مینا و سارا و کمدی آبسوردش را در اجاره‌نشین‌ها و مهمان مامان دیده‌ایم. به نظر می‌رسد که این مهرجویی دیگری است که ربطی به مهرجویی سازنده آن فیلم‌ها ندارد. امّا واقعاً چنین است؟ آیا غیر از این […]
زندگی نامه مادرم
از هیچ تصویری به قدر تصویر زنی که در حالی که بدنش در تب می‌سوزد، کهنه خیس به دست نشسته و موزاییک‌ها را می‌شوید و در چهره خسته‌اش می‌خوانی از این کار احساس غرور می‌کند نفرت ندارم: تصویر مادرم. یک آزمایش علمی جدید: شامپانزه‌ای را با بچه‌اش در اتاقی دربسته می‌گذارند و کف اتاق را به تدریج گرم می‌کنند. شامپانزه و بچه‌اش جست و خیز می‌کنند تا پاهایشان هرچه کمتر با کف اتاق در تماس […]
عکاسی تنها هنر نیست
دانشجوی سینما که بودیم و تازه شروع کرده بودیم به گرفتن عکس‌های هنری، وقتی عکس‌هایمان را به دور و بری‌ها نشان می‌دادیم، یکی دو سال و اظهارنظر تکراری می‌شنیدیم که آب پاکی روی همه الهام هنری‌مان می‌ریخت. ما دوست داشتیم راجع به کمپوزیسیون عکس، نور آن، و بک‌گراند و غیره حرف‌هایی بشنویم، امّا واکنش‌ها بیشتر در این مایه‌ها بود: اگر عکس از مردم کوچه و خیابان بود و بخصوص اگر یک نفر در کانون عکس […]
سینما چیست؟ پاسخ گُدار، برگمن، هیچکاک و …
تنها چیزهایی که برای ساختن یک فیلم به آن احتیاج دارید یک هفت‌تیر است و یک دختر. ژان-لوک گدار تا آنجا که به فرایند فیلمسازی مربوط می‌شود، ستاره‌ها ماهیتاً بی‌ارزش ــ و مطلقاً ضروری ــ هستند. ویلیام گُلدمَن فیلم چونان رؤیا، چونان موسیقی. هیچ هنری به اندازه سینما از آگاهی ما در نمی‌گذرد و راست به سراغ احساسات ما در ژرفای اتاق‌های تاریک روحمان نفوذ نمی‌کند. اینگمار برگمان از نگاه من سینما “برشی از زندگی” […]
قتل عام ارامنه و بازار سیاست و فرهنگ جهانی
چند سال پیش، وقتی فیلم آرارات، ساخته فیلمساز ارمنی-کانادایی آتوم اگویان درباره قتل عام ارامنه تازه اکران شده بود، ای‌میل‌هایی از دوستانم دریافت می‌کردم که دعوتم می‌کردند به فلان سایت بروم و به نفع آرارات رای بدهم. می‌گفتند ترک‌ها دارند رای منفی می‌دهند، ما هم باید متقابلاً به فیلم رای مثبت بدهیم. به دوستانم می‌نوشتم امّا من فیلم را ندیده‌ام، می‌گفتند مهم نیست، ما هم ندیده‌ایم، آنها هم ندیده‌اند. *** فلان کانال ماهواره‌ای فیلم مستندی […]